Het geluk ligt op straat

Gisteren was ik in een grote stad en door omstandigheden moest ik via mijn telefoon een print maken. Ik naar de bieb. Vóór mij was een Engels sprekende man die ook een print liet maken. Hij moest 10 cent betalen. Nadat hij zijn betaalpas had gegeven, zei de man achter de balie: “er staat geen geld meer op uw pasje”. In het Engels natuurlijk. De baliemedewerker wees ver weg naar een hoek. In een opwelling vroeg ik de Engelssprekende meneer: “Can I pay for you?” De man was ontzettend dankbaar. Hij bedankte me wel vijf keer, en maakte een bijna onmerkbare buiging. Maar het was er wel een. Hoe gemakkelijk is het om iemand blij te maken. Ook ik kreeg en betaalde mijn print en met een glimlach verliet ik de bieb.

Daarna kwam ik bij een broodjeszaak. De dame uit de winkel sloot de deur van de winkel praktisch in mijn gezicht. Ik keek vast heel verbouwereerd, want ze maakte de deur weer open en zei: “we zijn gesloten.” We keken elkaar recht in de ogen en hoe ik keek, weet ik niet, maar opeens ging de deur verder open en zei ze: “ach kom maar binnen, ik maak nog wel een broodje voor je.” Wat is dat heerlijk, als iemand iets voor je doet terwijl dat helemaal niet hoeft. Hoe vaak staan we daarbij stil? Het geluk ligt op straat.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *